destóinic (destóinică),
adj. – Capabil,
vrednic. Sl.
dostoinŭ (Cihac, II, 95; Miklosich,
Lexicon, 173; Miklosich,
Slaw. Elem., 21), cu schimbarea pref.
do- în
des-. – Der.
destoinicie, s.f. (înv., demnitate, eminență; capacitate);
nedestoinic, adj. (insuficient, inept);
destoinici, vb. (a
face vrednic, a da demnitate).