tertíp (-puri),
s.n. –
1. Sistem,
procedeu,
formă,
formulă. –
2. Cursă,
artificiu,
șiretenie,
vicleșug. – Mr.
tirtipe, megl.
tirtip. Tc. (
arab.)
tertib, tertip (Șeineanu, II, 357; Lokotsch 2041; Ronzevalle 64), cf. ngr. τερτίπι,
alb., bg., sb.
tertip.