s.f. Faptul de a (se) înduioșa; duioșie. [Pr.: -du-io-. – Var.: înduioșíre s.f.] – V. înduioșa.
s. 1. v. emoționare. 2. duioșie, emoție. (Cu glasul plin de ~.)
s. f., g.-d. art. înduioșării