, șomez, vb. I. Intranz. A nu avea, a nu găsi de lucru; a fi șomer. – Din fr. chômer.
vb., ind. prez. 1 sg. șoméz, 3 sg. și pl. șomeáză
tranz. A fi șomer. /<fr. chômer
vb. I. intr. A nu avea de lucru; a fi șomer. [< fr. chômer].
vb. intr. a nu avea, a nu găsi de lucru; a fi șomer. (< fr. chômer)