, ștanțări, s.f. Acțiunea de a ștanța și rezultatul ei; ștănțuire. [Var.: stanțáre s.f.] – V. ștanța.
s. f., g.-d. art. ștanțării; pl. ștanțări
s.f. Acțiunea de a ștanța și rezultatul ei. [Var. stanțare s.f. / < ștanța].