, abnormități, s.f. (Rar) Anomalie; enormitate; lucru neobișnuit, abnorm. – Din germ. Abnormität.
s. f., g.-d. art. abnormității; pl. abnormități
s.f. Anomalie, aberație. < Germ. Abnormität (sec. XIX). Germanism, introdus de Titu Maiorescu.
s.f. (Rar) Anomalie; enormitate; lucru abnorm. [Cf. fr. abnormité, germ. Abnormität].
s. f. anomalie; enormitate. (< fr. abnormité, germ. Abnormität)