, amănunțiri, s.f. (Rar) Acțiunea de a amănunți. – V. amănunți.
s. f., g.-d. art. amănunțírii; pl. amănunțíri
, amănunțésc, vb. IV. Tranz. (Rar) 1. A fărâmița, a mărunți. 2. A da amănunte. – Din amănunt.
vb., ind. prez. 1 sg. și 3 pl. amănunțésc, imperf. 3 sg. amănunțeá; conj. prez. 3 sg. și pl. amănunțeáscă