, anchetez, vb. I. Tranz. A supune unei cercetări amănunțite; a face o anchetă. – Din anchetă.
vb. (JUR.) a cerceta, a instrui, (livr.) a instrumenta. (A ~ un caz.)
vb., ind. prez. 1 sg. anchetéz, 3 sg. și pl. ancheteáză
vb. I. tr. 1. A cerceta (un fapt, o persoană} printr-o anchetă; a face o anchetă. 2. A întreprinde o cercetare în scop științific. [< fr. enquêter].