becheri, s.m. (Fam.) Burlac, holtei1. – Din tc. bekâr.
s., adj. v. burlac, cavaler, celibatar, flăcău, holtei, necăsătorit.
s. m., pl. bechéri
m. fam. Bărbat adult necăsătorit; flăcău tomnatic; holtei; burlac; celibatar. /<turc. bekâr
s.m. – Burlac, holtei. – Mr., megl. bichiar. Tc. bekar (Roesler 589; Șeineanu, II, 42; Lokotsch 284; Ronzevalle 50); cf. ngr. μπεϰιάρης, alb. betsar, bg. bekjar. – Der. becherie, s.f. (burlăcie). Cf. bicher.