borâturi, s.f. (Pop.) Ceea ce se vomită. ♦ (Fam.) Epitet injurios dat cuiva. – Borî + suf. -tură.
s. v. vărsătură, vomare, vomă.
s. f., g.-d. art. borâtúrii; pl. borâtúri
borâturi s.f. (peior.) țigan.