bornez, vb. I. Tranz. A pune borne (1). – Din fr. borner.
vb., ind. prez. 1 sg. bornéz, 3 sg. și pl. borneáză
tranz. (terenuri, drumuri) A prevedea cu borne. /<fr. borner
vb. I. tr. A însemna cu borne un teren. [< fr. borner].
vb. tr. a marca cu borne un teren; a demarca. (< fr. borner)