bufnituri, s.f. Faptul de a bufni; zgomot înfundat produs de o cădere, izbire, explozie etc.; bufnit, bufnet, bufneală. – Bufni + suf. -tură.
s. bufneală, bufnet, bufnire, bufnit, pufnet.
s. f., g.-d. art. bufnitúrii; pl. bufnitúri