cartiruiesc, vb. IV. Tranz. A încartirui. – Din rus. kvartirovat'.
cartiruiesc, vb. IV. Tranz. A încartirui. – Din rus. kvartirovat'.
vb., ind. prez. 1 sg. și 3 pl. cartiruiésc, imperf. 3 sg. cartiruiá; conj. prez. 3 sg. și pl. cartiruiáscă
vb., ind. prez. 1 sg. și 3 pl. cartiruiésc, imperf. 3 sg. cartiruiá; conj. prez. 3 sg. și pl. cartiruiáscă
vb. IV. tr. A încartirui. [Pron. -ru-i, p.i. -iesc, conj. 3,6 -iască. / < cartier, după germ. einquartieren, rus. kvartirovati].
vb. IV. tr. A încartirui. [Pron. -ru-i, p.i. -iesc, conj. 3,6 -iască. / < cartier, după germ. einquartieren, rus. kvartirovati].
vb. tr. a încartirui. (după rus. kvartirovati)