conducte, s.n. Formație anatomică cu aspect de canal sau de tub. – Din germ. Kondukt.
s. (ANAT.) canal, duct, tub. (~ auditiv extern.)
(anat.) s. n., pl. condúcte
n. Formație anatomică asemănătoare cu un tub. ~ auditiv extern. /<germ. Kondukt
s.n. v. conductă.
s. n. formație anatomică în formă de canal sau de fir. (< germ. Kondukt, lat. conductus)