s.f. (Rar) Formație dublă simultană. – Din lat. congeminatio, fr. congémination.
s. f. (sil. -ți-e), art. congemináția (sil. -ți-a), g.-d. congemináții, art. congemináției
s.f. (Rar) Formație dublă simultană; redublare. [Gen. -iei. / cf. lat. congeminatio, fr. congémination].
s. f. formație dublă simultană; redublare. (< fr. congémination, lat. congeminatio)