, coposesiuni, s.f. Posesiune în comun a unui lucru. [Pr.: -si-u-] – Din fr. copossession.
s. f. → posesiune
s.f. (Jur.) Posesiune în comun a unui lucru. [Cf. fr. copossession].
s. f. posesiunea în comun a unui lucru. (< fr. copossession)