cositorituri, s.n. Faptul de a cositori. – V. cositori.
, cositoriți, -te, adj. (Despre obiectele de metal) Acoperit cu un strat subțire de cositor1; spoit. – V. cositori.
s. v. cositorire.
adj. spoit. (Vas de aramă ~.)
s. n., pl. cositoríturi