, ctitorii, s.f. Biserică, mănăstire, instituție întemeiată de un ctitor. – Ctitor + suf. -ie.
s. f., art. ctitoría, g.-d. art. ctitoríei; pl. ctitoríi, art. ctitoríile
f. Locaș sfânt sau instituție laică, fondată de un ctitor. [Art. ctitoria; G.-D. ctitoriei] /ctitor + suf. ~ie