cumbarale, s.f. (Înv.) Obuz. [Var.: bumbará s.f.] – Din tc. kumbara.
s. v. mortier, obuz.
s. f., art. cumbaráua, g.-d. art. cumbarálei; pl. cumbarále
s.f. – 1. Bombă, proiectil. – 2. Mortier, obuzier. Tc. kumbara (Șeineanu, III, 43; Ronzevalle 87), cf. alb., bg. kumbará. Sec. XVIII, înv. – Der. cumbaragiu, s.m. (artilerist), din tc. kumbaraci.