s. f. (sil. mf. dis-), art. disodía, g.-d. disodíi, art. disodíei
s.f. Miros urât, fetid, datorit unei secreții. [Gen. -iei. / < fr. dysodie, cf. gr. dys – greu, ozein – a mirosi].
s. f. miros urât, fetid, datorat unei secreții. (< fr. dysodie)