s.f. Însușirea de a fi docil; supunere. – Din fr. docilité, lat. docilitas, -atis.
s. v. ascultare.
s. f., g.-d. art. docilității
f. Caracter docil. /<fr. docilite, lat. docilitas, ~atis
s.f. Însușirea de a fi docil; supunere, blândețe. [Cf. fr. docilité, lat. docilitas].
s. f. însușirea de a fi docil. (< fr. docilité, lat. docilitas)