dubălari, s.m. (Reg.) Tăbăcar. – Dub(e)ală + suf. -ar.
s. v. argăsitor, caraban, nasi-corn, tăbăcar.
s. m., pl. dubălári
m. reg. Muncitor specializat în operații de dubire; tăbăcar; argăsitor. /dubeală + suf. ~ar