s.n. Element chimic din familia pământurilor rare, metal alb-argintiu. – Din fr. erbium, germ. Erbium.
s. n. [-biu pron. -biu], art. érbiul; simb. Er
s.n. Element din familia pământurilor rare. [Pron. -biu. / < fr. erbium].
s. n. element din grupa lantanidelor. (< fr. erbium, germ. Erbium)