ghimii, s.f. (Înv.) Corabie (mică). – Din tc. gemi.
s. v. corabie.
s. f., art. ghimía, g.-d. art. ghimíei; pl. ghimíi, art. ghimíile
s.f. – Corabie, navă. Tc. gemi (Șeineanu, III, 56; Lokotsch 709), cf. alb. gemi, bg. semiĭa. Sec. XVIII, înv. – Der. ghimigiu, s.m. (înv., marinar), din tc. gemici.