hadâmbi, s.m. (Înv.) Eunuc. – Din tc. hadim.
s. v. eunuc.
s. m., pl. hadâmbi
hadâmbi, s.m. 1. (Înv. și arh.) Eunuc. 2. (Reg.) Bou sau cal nejugănit bine. – Tc. hadım.
s.m. – Eunuc, castrat. – Var. (înv.) hadîm. Tc. hadim (Șeineanu, III, 58; Meyer 144), cf. alb. hadëm, bg. hadum, sb. hàdum.