hangii, s.m. Persoană care ține un han2. – Din tc. hanci.
s. (înv.) birtaș, locandier, tractirgiu.
s. m., art. hangíul; pl. hangíi, art. hangíii
~i m. înv. Persoană care ținea un han; stăpân al unui han. /<turc. hanci