hartuiesc, vb. IV. V. hartoi.
hărțuiri, s.f. Acțiunea de a (se) hărțui și rezultatul ei. – V. hărțui.
s. v. încăierare.
s. f., g.-d. art. hărțuírii; pl. hărțuíri
hârțuiesc, vb. IV. V. hărțui.