horcăieli, s.f. Faptul de a horcăi; zgomotul produs de cel care horcăie; horcăit, horcăitură. – Horcăi + suf. -eală.
s. 1. horcăit, horcăitură. (~ unui muribund.) 2. hârcâială, hârcâit, hârâială. (O ~ de la respirație.)
s. v. sforăială, sforăit, sforăi-tură.
s. f., g.-d. art. horcăiélii; pl. horcăiéli