hurduituri, s.f. (Reg.) Zgomot produs de ceva care huruie; huruitură, huruială, huruit1. [Pr.: -du-i-] – Hurdui + suf. -tură.
s. v. duduit, duduitură, durăit, durăitură, duruit, huruială, huruit, huruitură.
s. f., g.-d. art. hurduitúrii; pl. hurduitúri