improprietăți, s.f. Lipsă de proprietate în folosirea unui termen, a unei construcții. [Pr.: -pri-e-] – Din fr. impropriété, lat. improprietas, -atis.
s. f. (sil. -pri-e-), g.-d. art. improprietății; pl. improprietăți
f. Lipsă de proprietate în folosirea unui termen, a unei construcții lexicale. /<fr. impropriété, lat. improprietas, ~atis
s.f. Lipsă de proprietate a unui termen. [Pron. -pri-e-. / cf. fr. impropriété].
s. f. caracter impropriu, necorespunzător; lipsă de proprietate a unui termen. (< fr. improprieté)