adj. m., pl. impudénți; f. sg. impudéntă, pl. impudénte
adj. de o insolență dusă până la cinism. (< fr. impudent, lat. impudens)
s. f., g.-d. art. impudénței
s. f. impudoare; aplomb, cinism. (< fr. impudence, lat. impudentia)