ingurgitez, vb. J. Tranz. A înghiți (mai ales un aliment). [Var.: îngurgitá vb. I] – Din fr. ingurgiter.
ingurgitez, vb. J. Tranz. A înghiți (mai ales un aliment). [Var.: îngurgitá vb. I] – Din fr. ingurgiter.
vb., ind. prez. 1 sg. ingurgitéz, 3 sg. și pl. ingurgiteáză
vb., ind. prez. 1 sg. ingurgitéz, 3 sg. și pl. ingurgiteáză
tranz. (mai ales alimente) A face să treacă din gură în stomac; a înghiți. /<fr. ingurgiter, lat. ingurgitare
tranz. (mai ales alimente) A face să treacă din gură în stomac; a înghiți. /<fr. ingurgiter, lat. ingurgitare
vb. I. tr. (Rar; liv.) A înghiți. [< fr. ingurgiter, lat. ingurgitare].
vb. I. tr. (Rar; liv.) A înghiți. [< fr. ingurgiter, lat. ingurgitare].
ingurgitații, s.f. (Rar) Ingurgitare. – Din fr. ingurgitation.
s.f. Ingurgitare. [< fr. ingurgitation].
s. f. ingurgitare. (< fr. ingurgitation)
vb. I. v. ingurgita.