leșinături, s.f. (Depr.) Ființă foarte slabă, lipsită cu totul de vlagă, de putere. – Leșina + suf. -ătură.
s. v. inconștiență, leșin, lipotimie, nesimțire, stârpitură.
s. f., g.-d. art. leșinătúrii; pl. leșinătúri