mungii, s.m. (Înv.) Lumânărar. – Din tc. munçu.
s. v. lumânărar.
s. n., art. mungíul; pl. mungíi, art. mungíii
s.m. – Lumînărar. Tc. munci (Șeineanu, III, 86; Lokotsch 1510), din per. mum „lumînare”. – Der. mungerie, s.f. (lumînărie). Sec. XIX, înv.