s.m. v. nazâr.
s.m. – Șef, comandant. Tc. nazir (Șeineanu, II, 271; Ronzevalle 168). Sec. XIX, înv. – Der. nazîrliu, s.m. (favorit, protejat), prin confuzie cu nazar; nazirie, s.f. (conducere, șefie).
s.m. Curtea regală a Persiei. ♦ Șef al unui departament bizantin. [Var. (după alte surse) nazâr. / < fr. nazir].