nituituri, s.f. Nituire; (concr.) loc unde s-a realizat o nituire. [Pr.: -tu-i-] – Nitui + suf. -tură.
s. f. (sil. -tu-i-), g.-d. art. nituitúrii; pl. nituitúri
f. Loc unde s-au pus ni-turi. /a nitui + suf. ~tură