norociri, s.f. (Pop.) Faptul de a noroci; p. ext. noroc. – V. noroci.
s. v. destin, fatalitate, fericire, menire, noroc, predestinare, soartă, șansă, ursită, zodie.
≠ nenorocire
s. f., g.-d. art. norocírii; pl. norocíri