ordonanțez, vb. I. Tranz. A dispune plata unei sume prin emiterea unei ordonanțe, a unui ordin de plată. – Din fr. ordonnancer.
vb. (FIN.) (rar) a mandata. (A ~ plățile curente.)
vb., ind. prez. 1 ordonanțéz, 3 sg. și pl. ordonanțéază
tranz. înv. (plăți) A cere printr-o ordonanță. /<fr. ordonnancer