adj. n., f. oxitónă; pl. n. și f. oxitóne
s. n., pl. oxitóne
și substantival (despre cuvinte sau despre forme gramaticale) Care poartă accentul pe ultima silabă. /<fr. oxyton
, oxitoane, s.n. Cuvânt care are accentul pe ultima silabă. – Fr. oxyton (<gr.).
adj., s.n. (Cuvânt) accentuat pe ultima silabă. [< fr. oxyton, cf. gr. oxytonos < oxys – ascuțit. tonos – accent].
adj., s. n. (cuvânt) accentuat pe ultima silabă. (< fr. oxyton)