palávră (palávre),
s.f. – Bîrfă,
balivernă,
brașoavă,
minciună. – Mr.
palavră. Sp.
palabra, prin
intermediul tc.
palavra (Meyer,
Türk. St., I, 37; Șeineanu, II, 281), cf. ngr. παλάβρα, sb.
palavra. Cuvînt
introdus probabil prin. iud. sp.;
pentru semantism, cf. fr.
palabre. Legătura cu gr. παραβολή (Philippide,
Principii, 140) nu e
posibilă în
mod direct. – Der.
palavragi (var.
pălăvrăgi), vb. (a
trăncăni, a
flecări);
pălăvrăgeală, s.f. (
trăncăneală);
palavragiu, s.m. (
flecar,
limbut);
palavragioaică, s.f. (
femeie flecară);
pălăvri, vb. (Olt., a
trăncăni).