patinoare, s.n. Teren special amenajat pentru patinaj (1); patinaj (2). – Din fr. patinoire.
s. patinaj. (S-au cunoscut la ~.)
s. n., pl. patinoáre
n. Teren acoperit cu gheață pe care se patinează. /<fr. patinoire
s.n. Teren (amenajat special) pentru patinaj. [Pron. -noar. / < fr. patinoire].
s. n. teren special pentru patinaj. (< fr. patinoire)
s. f., g.-d. art. patinoárei; pl. patinoáre
patinori, -oare, s.m. și f. (Ieșit din uz) Patinator. – Din fr. patineur.
s. v. patinator.
s. m., pl. patinóri
s.m. și f. (Rar) Patinator. [Cf. fr. patineur].