periclitez, vb. I. Tranz. (Livr.) A pune în pericol; a primejdui. – Din fr. péricliter.
vb. 1. v. primejdui. 2. v. compromite.
vb. (sil. -cli-), ind. prez. 1 sg. periclitéz, 3 sg. și pl. pericliteáză
vb. I. tr. A pune în pericol; a primejdui. [< fr. péricliter, cf. lat. periclitari].
vb. tr. a pune în pericol; a primejdui. (< fr. péricliter, lat. periclitari)