puncționări, s.f. Acțiunea de a puncționa. [Pr.: -ți-o-] – V. puncționa.
s.f. Acțiunea de a puncționa și rezultatul ei. [Pron. -ți-o-. / < puncționa].
puncționez, vb. I. Tranz. A face o puncție. [Pr.: -ți-o-] – Din fr. ponctionner (după punct).
vb., ind. prez. 1 sg. puncționéz, 3 sg. și pl. puncționeáză