puricaturi, s.n. (Pop. și fam.) Faptul de a (se) purica; puricătură. – V. purica.
s. v. puricare.
s. n., pl. puricáturi
puricături, s.f. (Pop. și fam.) Puricat. – Purica + suf. -ătură.
s. f., g.-d. art. puricătúrii; pl. puricătúri