pustiiri, s.f. Acțiunea de a (se) pustii și rezultatul ei; distrugere, devastare, nimicire. ♦ (Concr.) Pustiu (I 1). [Pr.: -ti-i-] – V. pustii.
s. 1. v. distrugere. 2. v. dezastru.
s. v. deșert, pustietate, pustiu.
s. f., g.-d. art. pustiírii; pl. pustiíri