s. f. (sil. -bri-), g.-d. art. rubricatúrii
s.f. Împărțirea unui registru, a unui formular etc. în rubrici; liniatură. [< germ. Rubrikatur].
s. f. împărțire a unui registru, formular etc. în rubrici; liniatură. (< germ. Rubricatur)