sântuleți, s.m. (Pop.) Diminutiv al lui sânt. – Sânt + suf. -uleț.
s. v. sfințișor, sfântuleț.
s. m., pl. sântuléți
, șănțulețe, s.n. Diminutiv al lui șanț; șănțișor, șănțurel. – Șanț + suf. -uleț.
s. șănțișor, (rar) șănțuc, șănțușor, (înv.) șănțuț.
s. n., pl. șănțuléțe