selbe, s.f. (Rar) Pădure tânără (și deasă). [Var.: sehélbă s.f.] – Cf. lat. silva.
s. f., g.-d. art. sélbei; pl. sélbe
s.f. – Pădure tînără. – Var. silvă. It. selva. Cultism din epoca romantică, fără întrebuințare. Var., direct din lat. – Der. silvic, adj.; silvic, s.m.; silvicultură, s.f., din fr.; silvicultor, s.m., din fr.