, sfruntez, vb. I. Tranz. (Rar) A înfrunta (cu ostentație). – Din it. sfrontare.
vb. v. brava, înfrunta, sfida.
vb., ind. prez. 1 sg. sfruntéz, 3 sg. și pl. sfrunteáză
tranz. rar A înfrunta cu dispreț și în mod obraznic. /<it. sfrontare
vb. I. tr. (Rar) A înfrunta. [< it. sfrontare].
vb. tr. a înfrunta. (< it. sfrontare)