smucituri, s.f. Faptul de a (se) smuci; mișcare repezită, bruscă; smuceală, smucit1. [Var.: (pop.) smuncitúră s.f.] – Smuci + suf. -tură.
s. smuceală, smucire, smucit. (Cu o ~ ...)
s. f., g.-d. art. smucitúrii; pl. smucitúri